Żmija sykliwa (Bitis arietans) wąż z rodziny żmijowatych
Średnia długość- ok
Występowanie: Afryka i Półwysep Arabski.
Naturalne siedlisko: tereny trawiaste, zarośla, okolice górskie i półpustynne.
Wygląd: ze względu na szeroki zasięg występowania, osobniki z różnych części Afryki mogą się od siebie różnić ubarwieniem i wzorami. Ma krępe, masywne ciało, szeroką głowę, i charakterystyczny jodełkowaty wzór. Oczy są małe z pionową źrenicą. Jamki termiczne usytuowane są z przodu, a zęby jadowe są ruchome. Łuski są wręgowane, matowe i chropowate.
Aktywność: w dzień
Żywienie: Odżywia się głównie gryzoniami. Nie poluje aktywnie ale wyczekuje dobrze ukryta, aż ofiara podejdzie na tyle blisko, że może ją ukąsić. Następnie pozwala jej odejść. Po chwili wąż dzięki węchowi i zmysłowi termicznemu odszukuje zdobycz(która jest już martwa) i połyka ją od strony głowy.
Żmija ta jest jajożyworodna, a w jednym miocie może znaleźć się do 50 młodych(rekord 156!). Wąż ten odpowiada za wiele poważnych ukąszeń, ponieważ jego ubarwienie idealnie maskuje go przez co łatwo go nadepnąć. Jad tego węża niszczy komórki krwi powodując rozległe uszkodzenia tkanek. Mimo silnie działającego jadu ma całkiem sporo naturalnych wrogów- ptaki drapieżne, m. in. sekretarz, a także mangustowate. Żmija sykliwa może wprowadzić nawet 350-400 mg jadu w pojedynczym ukąszeniu. Tymczasem do zabicia dorosłego człowieka wystarczy 100 mg tego jadu. Zgon następuje zwykle w ciągu czterech dni.
Systematyka
Domena eukarioty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada gady
Rząd łuskonośne
Podrząd węże
Rodzina żmijowate
Podrodzina żmije
Rodzaj Bitis
Gatunek żmija sykliwa
Nazwa systematyczna Bitis arietans
Źródła:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz